Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

ενα ευχαριστω στην μανα

Αναρτήθηκε από ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ στις 2:30 π.μ.
Ολη μου η ζωη ειστε εσεις . Σας λατρευω

Αγαπημενες μου ,διαβασα την αναρτηση της αχτιδας και προβληματιστικα , στο σημειο εκεινο που λει πως ο ηλιος ειναι ροδοκοκκινος, σκεφτηκα την μητερα μου, που 30 χρονια για μενα και 26 για τον αδελφο μου ειναι παντα εκει νυχτα μερα , να ακουει , να γελαει , να ποναει , να σκεφτεται για εμας πριν απο εμας , να περιμενει, να συγχωρει, να φωναζει , να κλαιει, να ζει πανω απο ολα για εμας. Ισως δεν ειναι η ωρα να πω για την οικογενεια μου αλλα νιωθω την αναγκη, να πω αυτο το ευχαριστω που λει η αχτιδα , ποσο δυνατα να το πω μανουλα μου για να το ακουσεις, ποσο? Καλη μου μανα, ολα τα θυμαμαι , ολα αληθεια σου λεω , απο τοτε που χωρισες με τον πατερα μου και μας πηρες απο το χερι για να μας δειξεις το καινουριο μας σπιτι, <<εδω θα μενουμε οι τρεις μας , μας ειπες και το βραδυ οταν θα γυριζω θα ξαπλωνουμε και θα σας λεω παραμυθια >> , ημουνα εγω 8 χρονων και ο αδελφος μου 5, και οσο κουρασμενη κι αν ησουν μας ελεγες, ουτε πλυντηριο δεν ειχες και εμεις σε βλεπαμε να πλενεις τα ρουχα μας στο χερι και τι χαρα που καναμε οταν το απεκτησες με τον ιδρωτα σου μεχρι και την στιγμη που πρι απο εφτα χρονια πεθανε ο πατερας μου , και εσυ μανα μου, παλι μας πηρες απο το χερι και πηγαμε να τον δουμε , και το βλεμμα σου , ποναγε για εμας που χασαμε τον πατερα μας , και για την μανα του πατερα μας που θρηνουσε το παιδι της , τι να θυμηθω ειναι τοσο πολλα , και πριν απο δυο χρονια που παντρευτηκα στεκοσουν με καμαρι και κοιτουσες που με συνοδευε ο αδελφος μου. Κι ακομα και τωρα εισαι παντα εδω. Μανουλα μου δεν φτανουν χιλες ζωες για να σου πω ευχαριστω για αυτα που μου εμαθες και μου εδειξες . Σε αγαπαω με ολη μου την ψυχη , με ολο μου το ειναι , κι αν καμια φορα σε στεναχωρησα δεν το ηθελα , αλλα ηταν πολλα αυτα που επρεπε να καταλαβω και μπερδευτηκα .

2 σχόλια:

πουαντερι on 17 Νοεμβρίου 2008 στις 12:29 μ.μ. είπε...

Τωρα τι να σου πω;!
Για να μπορεσω να το διαβασω ολο μου πηρε πολυ γιατι θολωνε το βλεμμα μου απο τα δακρυα που δεν μπορουσα να σταματησω.
Πραγματικα ειναι νομιζω η υπερτατη αγαπη μιας μανας, δεν ζυγιζει πολυ τα πραγματα και δεν σκεφτεται αν πρεπει να δωσει ή οχι την αγαπη της, ετσι απλα την δινει χωρις να περιμενει ανταλαγμα.
Δεν ξερω αν εκλαψα πιο πολυ για την δικη μου μανα ή αν εκλαψα γιατι με αξιωσε ο Θεος να γινω εγω μανα και να νοιωσω αυτη την τελεια αγαπη.
Σου ευχομαι να αποκτησεις καποτε την οικογενεια που εσυ ονειρευεσαι και να της χαρισεις ολα οσα σου μετεδωσε και σου χαρισε η μανουλα σου.
Να εισαι παντα ευτυχισμενη και χαρουμενη κοντα σε ανθρωπους που σε αγαπανε και τους αγαπας.
Με εκανες να κλαψω αποψε, αλλά χαλαλι για ολες τις μανες και ιδιαιτερα για τις μανες που με δυσκολια μεγαλωνουν τα παιδια τους...

Δημιουργία on 17 Νοεμβρίου 2008 στις 1:03 μ.μ. είπε...

Να είσαι καλά και είμαι σίγουρη ότι με τέτοιο πρότυπο, σαν την μαμά σου, θα φτιάξεις μια τελεια οικογένεια! Την καληνύχτα μου.

 

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ Copyright © 2010 Designed by Ipietoon Blogger Template Sponsored by Online Shop Vector by Artshare