ειμαι καλυτερα απο ποτε, αλλαξε η ζωη μου γιατι αποφασισα πως δεν μπορω να κανω τα πικρα γλυκα και τα αναλατα πιπερατα, ζω απο την αρχη, ξαναγεννηθηκα γιατι το ηθελα και η μανα μου με ξαναγεννησε γιατι οπως ειπε << τετοιο παιδι δεν θα ξανακανω >>
η ζωη ειναι τοσο ομορφη οσο θελουμε εμεις ...
δεν εχω ακομα internet στο σπιτι γιατι ειχα αλλες προτεραιοτητες πιο ουσιαστικες , δεν σας ξεχνω αλλα χρειαστηκε λιγο να ασχοληθω με την ασπουλα , γιατι πολυ παραμελημενη την ειχα σας φιλω ...
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
αλλαγες ...
καλησπερα , δεν εχω internet στο σπιτι , χαλασε ο υπολογιστης και ξεμεινα.
η προσωπικη ζωη μου αλλαζει ριζικα, οπως δεν περιμενα και δεν ειχα φανταστει ποτε ...
κανω υπομονη, μου αξιζουν τα καλυτερα και για αυτα θα παλεψω, ολα γινονται για καλο.
σας φιλω ολους και ολες, οταν βρω ξανα ευκαρια θα κλεψω λιγο iternet απο τη δουλεια.
καλη εβδομαδα
η προσωπικη ζωη μου αλλαζει ριζικα, οπως δεν περιμενα και δεν ειχα φανταστει ποτε ...
κανω υπομονη, μου αξιζουν τα καλυτερα και για αυτα θα παλεψω, ολα γινονται για καλο.
σας φιλω ολους και ολες, οταν βρω ξανα ευκαρια θα κλεψω λιγο iternet απο τη δουλεια.
καλη εβδομαδα
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
καλο φθινοπωρο !!!!!
Καλημερα , καλο φθινοπωρο !!!!!!!!
Αρκετους μηνες μετα ξανασυναντω την τεχνολογια και φυσικα εσας , που μου λειψατε πολυ...
Τα νεα σας τα μαθαινα που και που , μεσω φιλων που τους επισκεπτομουν στα σπιτια τους.Το καλοκαιρι αυτο εφερε πολλα και πηρε πολλα. Εφερε νεα αρχη για μενα και το Νικολακη μου σε ενα ομορφο σπιτικο με μεγαλη βεραντα και θεα τα αστερια και το αεροδρομιο, εφερε τους φιλους που ειχαμε χαθει τον τελευταιο καιρο λογω αποστασης, εφερε αναμνησεις απο ενα τοπο που αγαπω πιο πολυ απο οτι θα τον αγαπουσα αν ειχα γεννηθει σε αυτον, εφερε εκεινες τις μοναδικες καλημερες απο τους γειτονες , εφερε αγκαλιες και συγκινηση απο ανθρωπους που περασαμε μαζι τους υπεροχες στιγμες...
Εφερε τη δευτερη κορη του αδελφου μου, στο τελος Αυγουστου, μια μπεμπα γαλανη και ξανθια , ιδια σαν τον μπαμπα της...
Εφερε τη κορη της Λιτσας μου, που ακομα δεν εχω αξιωθει να παω να τη δω αλλα τη σκεφτομαι συνεχεια...
Πηρε ομως το Γιαννακη , και τον πηγε στη γειτονια των αγγελων, κι ο πονος αντι να ημερευει, θεριευει κι οταν κοιταω τα αστερια το βραδυ, τον βλεπω αλλα ειναι μακρια και δεν μπορω να του πω τιποτα , αχ ρε Γιαννακη τι πονο εκρυβε η ψυχουλα σου.. η επομενη αναρτηση θα ειναι μονο για εκεινον του το χρωσταω.
Χθες ειχα γενεθλια , εκλεισα τα 31 , Παναγια μου ποτε τα εφτασα??????????
Ποτε ημουν 3 και επαιζα μα τη θεια μου τη Νικουνια, ποτε τελειωσα το σχολειο , ποτε εφτασα 20 και ποτε 31 δεν το καταλαβα βρε παιδι μου, αχ τι να κανω ομως το δεχομαι αφου δε μπορω να κανω αλλιως αλλα να σας πω κατι? οπως λεμε και με τη φιλη μου τη Μ. που καποτε οργωναμε τα μπαρακια πριν 10 χρονια , αν μας αμολησουν τα ιδια θα κανουμε ...το θεμα ειναι πως νιωθεις ε????
Καλημερα να εχουμε καλο υπολοιπο εβδομαδας , ερχεται Σαββατοκυριακο , θα ξεκουραστουμε , θα δουμε φιλους αγαπημενους και τα αδελφια μας, θα πιουμε το κρασακι μας, ακουγοντας αγαπημενους ηχους και θα ειμαστε φρεσκοι και χαλαροι για την υπεροχη εβδομαδα που ερχεται .
Αρκετους μηνες μετα ξανασυναντω την τεχνολογια και φυσικα εσας , που μου λειψατε πολυ...
Τα νεα σας τα μαθαινα που και που , μεσω φιλων που τους επισκεπτομουν στα σπιτια τους.Το καλοκαιρι αυτο εφερε πολλα και πηρε πολλα. Εφερε νεα αρχη για μενα και το Νικολακη μου σε ενα ομορφο σπιτικο με μεγαλη βεραντα και θεα τα αστερια και το αεροδρομιο, εφερε τους φιλους που ειχαμε χαθει τον τελευταιο καιρο λογω αποστασης, εφερε αναμνησεις απο ενα τοπο που αγαπω πιο πολυ απο οτι θα τον αγαπουσα αν ειχα γεννηθει σε αυτον, εφερε εκεινες τις μοναδικες καλημερες απο τους γειτονες , εφερε αγκαλιες και συγκινηση απο ανθρωπους που περασαμε μαζι τους υπεροχες στιγμες...
Εφερε τη δευτερη κορη του αδελφου μου, στο τελος Αυγουστου, μια μπεμπα γαλανη και ξανθια , ιδια σαν τον μπαμπα της...
Εφερε τη κορη της Λιτσας μου, που ακομα δεν εχω αξιωθει να παω να τη δω αλλα τη σκεφτομαι συνεχεια...
Πηρε ομως το Γιαννακη , και τον πηγε στη γειτονια των αγγελων, κι ο πονος αντι να ημερευει, θεριευει κι οταν κοιταω τα αστερια το βραδυ, τον βλεπω αλλα ειναι μακρια και δεν μπορω να του πω τιποτα , αχ ρε Γιαννακη τι πονο εκρυβε η ψυχουλα σου.. η επομενη αναρτηση θα ειναι μονο για εκεινον του το χρωσταω.
Χθες ειχα γενεθλια , εκλεισα τα 31 , Παναγια μου ποτε τα εφτασα??????????
Ποτε ημουν 3 και επαιζα μα τη θεια μου τη Νικουνια, ποτε τελειωσα το σχολειο , ποτε εφτασα 20 και ποτε 31 δεν το καταλαβα βρε παιδι μου, αχ τι να κανω ομως το δεχομαι αφου δε μπορω να κανω αλλιως αλλα να σας πω κατι? οπως λεμε και με τη φιλη μου τη Μ. που καποτε οργωναμε τα μπαρακια πριν 10 χρονια , αν μας αμολησουν τα ιδια θα κανουμε ...το θεμα ειναι πως νιωθεις ε????
Καλημερα να εχουμε καλο υπολοιπο εβδομαδας , ερχεται Σαββατοκυριακο , θα ξεκουραστουμε , θα δουμε φιλους αγαπημενους και τα αδελφια μας, θα πιουμε το κρασακι μας, ακουγοντας αγαπημενους ηχους και θα ειμαστε φρεσκοι και χαλαροι για την υπεροχη εβδομαδα που ερχεται .
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
φιλια σε ολες κι ολους ..........
Καλημερα, σε ολους και ολες , εχω πολυ καιρο να γραψω τα νεα μου, αλλα ειχα πολλες πολλες δουλειες κι ετσι ο χρονος ηταν περιορισμενος , αλλα περνουσα αθορυβα και σας εβλεπα.
Το πιο σημαντικο απο ολα ειναι πως η πεθερα μου εκανε μια πολυ σοβαρη επεμβαση στο γονατο της οποτε επρεπε να ημουν διπλα της γιατι χρειαζοταν βοηθεια. Εμεινε στο νοσοκομειο 15 ημερες, η επεμβαση πηγε παρα πολυ καλα, αλλα η αναρρωση θα τραβηξει σε διαρκεια. Στο νοσοκομειο μαζι με ολα τα παρατραγουδα που βλεπαμε, γνωρισαμε ανθρωπους που μας γοητευσαν και που αποφασισαμε να μη χαθουμε μαζι τους, ανθρωπους απο αλλα μερη της Ελλαδας με αλλα ηθη και εθιμα, ανθρωπους που το κλαμα τους απο τους πονους εγινε ενα με το δικο μας , και που το χαμογελο τους το πρωι γινοταν ωθηση για τη δυσκολη μερα. Οι επεμβασεις στα ακρα ειναι πολυ επωδυνες και οι ασθενεις που τις κανουν χρειαζονται ατομα με ψυχικο σθενος να του φροντισουν, δεν ξερω αν ανηκω στα ατομα αυτα παντως εκανα οτι μπορουσα.
Το δευτερο επισης σημαντικο νεο ειναι πως μετακομιζουμε . Αλλαζουμε και περιοχη αλλαζουμε τα παντα. Κι εοπειδη δουλευουμε κι ειχαμε μονο Σαββατοκυριακα για να αμπαλαρουμε ζουμε 15 ημερες αναμεσα σε κουτες και σακουλες, χαμος δηλαδη γινεται μας εχει πνιξει η βρωμια και κακοσμια. Θελω πολυ που φευγουμε , δεν λυπαμαι καθολου, ηταν κατι που ειχαμε προγραμματισει τον χειμωνα αλλα λογω αλλων υποχρεωσεων δεν εγινε και τωρα ηρθε η καταλληλη στιγμη. Πολυ χαρα εχω σας λεω θα ειμαστε κοντα με αγαπημενους φιλους και προσωπα κοντα στην ανιψια μου , θα ερθει κι η μητερα μου μετα απο κανενα μηνα κι ετσι παλι ολοι μαζι, θα νοικιασει δηλαδη δικο τςη σπιτι, κι ετσι θα εχει κοντα παιδια , εγγονια, σκυλια ...
Το τριτο επισης σημαντικο νεο ειναι πως παρουσιαστηκε μια προταση για νεα δουλεια με καλυτερες απολαβες και καλυτερο ωραριο. Ετσι λοιπον αφου ζυγισα τα πραγματα καλα αποφασισα να φυγω, χθες ηταν η τελευταια μου μερα στην εταιρια, χαιρετηθηκαμε , φιληθηκαμε με την ευχη πως μπορει να ανταμωσουμε καπου.
Δεν εχετε παραπονο ολο αλλαγες και νεα ειμαι. Την Παρασκευη τα φορτωνουμε λοιπον , σας φιλω, θα σας σκεφτομαι και μιας και για λιγες ημερες δεν θα εχω internet και τηλ , θα κανω υπομονη μεχρι να σας ξαναδω.
Φιλια πολλα πολλα ,θα τα πουμε συντομα!!!!!!!!
Το πιο σημαντικο απο ολα ειναι πως η πεθερα μου εκανε μια πολυ σοβαρη επεμβαση στο γονατο της οποτε επρεπε να ημουν διπλα της γιατι χρειαζοταν βοηθεια. Εμεινε στο νοσοκομειο 15 ημερες, η επεμβαση πηγε παρα πολυ καλα, αλλα η αναρρωση θα τραβηξει σε διαρκεια. Στο νοσοκομειο μαζι με ολα τα παρατραγουδα που βλεπαμε, γνωρισαμε ανθρωπους που μας γοητευσαν και που αποφασισαμε να μη χαθουμε μαζι τους, ανθρωπους απο αλλα μερη της Ελλαδας με αλλα ηθη και εθιμα, ανθρωπους που το κλαμα τους απο τους πονους εγινε ενα με το δικο μας , και που το χαμογελο τους το πρωι γινοταν ωθηση για τη δυσκολη μερα. Οι επεμβασεις στα ακρα ειναι πολυ επωδυνες και οι ασθενεις που τις κανουν χρειαζονται ατομα με ψυχικο σθενος να του φροντισουν, δεν ξερω αν ανηκω στα ατομα αυτα παντως εκανα οτι μπορουσα.
Το δευτερο επισης σημαντικο νεο ειναι πως μετακομιζουμε . Αλλαζουμε και περιοχη αλλαζουμε τα παντα. Κι εοπειδη δουλευουμε κι ειχαμε μονο Σαββατοκυριακα για να αμπαλαρουμε ζουμε 15 ημερες αναμεσα σε κουτες και σακουλες, χαμος δηλαδη γινεται μας εχει πνιξει η βρωμια και κακοσμια. Θελω πολυ που φευγουμε , δεν λυπαμαι καθολου, ηταν κατι που ειχαμε προγραμματισει τον χειμωνα αλλα λογω αλλων υποχρεωσεων δεν εγινε και τωρα ηρθε η καταλληλη στιγμη. Πολυ χαρα εχω σας λεω θα ειμαστε κοντα με αγαπημενους φιλους και προσωπα κοντα στην ανιψια μου , θα ερθει κι η μητερα μου μετα απο κανενα μηνα κι ετσι παλι ολοι μαζι, θα νοικιασει δηλαδη δικο τςη σπιτι, κι ετσι θα εχει κοντα παιδια , εγγονια, σκυλια ...
Το τριτο επισης σημαντικο νεο ειναι πως παρουσιαστηκε μια προταση για νεα δουλεια με καλυτερες απολαβες και καλυτερο ωραριο. Ετσι λοιπον αφου ζυγισα τα πραγματα καλα αποφασισα να φυγω, χθες ηταν η τελευταια μου μερα στην εταιρια, χαιρετηθηκαμε , φιληθηκαμε με την ευχη πως μπορει να ανταμωσουμε καπου.
Δεν εχετε παραπονο ολο αλλαγες και νεα ειμαι. Την Παρασκευη τα φορτωνουμε λοιπον , σας φιλω, θα σας σκεφτομαι και μιας και για λιγες ημερες δεν θα εχω internet και τηλ , θα κανω υπομονη μεχρι να σας ξαναδω.
Φιλια πολλα πολλα ,θα τα πουμε συντομα!!!!!!!!
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
νανουκα μου , σε αγαπαμε πολυ πολυ !!!!!!!!!!!!!!
Αποψε ακουω Μελινα Ταναγρη, πινω ενα ποτο και ηθελα να γραψω για εναν ανθρωπο αγαπημενο που ξαναμπηκε στη ζωη μας και ειναι σαν να μην εφυγε ποτε!Ας τα παρουμε απο την αρχη .
Η αδελφη της μαμας μου εργαζοταν στην Πειραικη Πατραικη εκει γνωρισε τη Νανα, δυο νεες κοπελες που μοιραστηκαν μυστικα, διαλλειματα, διακοπες, ονειρα για το αυριο , αναμνησεις πο το χτες. Η καθε μια βρηκε το ταιρι της. Η Νανα παντρευτηκε εναν πολυ ομορφο και πλουσιο αντρα μα πανω απο ολα κυνικο και αλαζονα.
Εκανε δυο υπεροχα παιδια μαζι του που σημερα ειναι 17 ετων και 15 αντιστοιχα. Τα οικονομικα τους ηταν πολυ καλα, η΄τουλαχιστον ετσι νομιζε η Νανα, αγορασαν ενα τεραστιο σπιτι σε ακριβη συνοικια η Νανα παραιτηθηκε απο την εργασια της ,στο διαστημα αυτο ειχε διοριστει σε δημοσια υπηρεσια.
Τα συννεφα δεν αργησαν να ερθουν οι τραπεζες χτυπουσαν τις πορτες τα κουδουνια κια η Νανα εντρομη να προσπαθει να κρυψει απο τους γονεις της και τα αδελφια της την αρχη της κατρακυλας, στο πλευρο της παντα η θεια μου και η μητερα μου να προσφερουν ηθικη συμπαρασταση.
Πριν απο περιπου 10 χρονια , χτυπησε το τηλ στο σπιτι μας και ηταν η μητερα μου απο τη δουλεια της η οποια μου εξηγησε πως θα πρεπει να φιλοξενησουμε την οικογενεια της Νανας μεχρι να τακτοποιηθουν οι εκκρεμοτητες τους.
Τοτε ζουσαμε με τη μητερα μου και τον αδελφο μου σε μια μονοκατοικια και στο ιδιο οικοπεδο υπηρχε μια μικρη γκαρσονιεριτσα που ο αδελφος μου ειχε μετατρεψει σε φωλιτσα , την παραχωρησαμε στη Νανα και στην οικογενεια της . Θυμαμαι την αγωνια της για την καταληξη του σπιτιου , την απογνωση και την απεπλισια της ,τα ξεσπασματα της και μετα το κλαμα της.
Δεν θυμαμαι ποσο καιρο μεινανε μαζι μας , παντως τακτοποιηθηκαν πολυ αργοτερα σε ενα σπιτι που αγορασ εο αδελφος της σε γειτονικη περιοχη. Η Νανα αναθαρησε , αρχισε να χαμογελαεικαι να ονειρευεται και παλι , αρχισε να αγκαλιαζει τα παιδια της χαρουμενη σιγουρη πως η τυχη της αλλαξε και της χαμογελασε παλι.
Δεχτηκαμε ενα τηλεφωνημα αποτον αδελφο της ενα ευχαριστηριο τηλεφωνημα για το καλο που καναμε στην οικογενεια της αδελφης του.Ποτε δεν καταλαβα ομως γιατι ο ιδιος δεν προσφερε στεγη στην αδελφη του οταν εχααασε το σπιτι της.
Τα παιδια της μεγαλωναν και μαζι μεγαλωσε και η φτωχεια η ανεχεια και η γκρινια.Ηρθε και η προδοσια απο τον αντρα της. Εκεινη που του χαρισε ολα της το ξεπληρωσε αποφασιζοντας να εξαφανιστει.
Η Νανα ειναι δικος μας ανθρωπος ειναι συγγενης μας ειναι φιλη μας και δεν υστερι σε τιποτα.Μπορει να της εδωσε φτωχεια η ζωη τοση που να μην εχουνε να φανε αλλα της χαρισε δυο παιδια αριστους μαθητες .
Τα παιδια της ειναι λαμπρα. Δεν εχουν δευτερο παντελονι να φορεσουν , δεν εχουν παει ποτε σινεμα , δεν εχουν υπολογιστη, δεν εχουν παει ποτε για καφε, δεν εχουν κινητο, δεν εχουν απομακρυνθει απο την περιοχη που ζουν , δεν εχουν να φανε παρα μονο μακαρονια, δεν εχουν χρηματα για φροντιστηρια . Και παρολο αυτα καλουν τη Νανα απο το σχολειο για να της δωσουν συγχαρητηρια για το μεγαλο γιο τςη και πως πρεπει να ειναι υπερηφανη για ενα τετοιο παιδι , ενα παιδι μαλαμα που ενω εχει προβλημα στα ματια του δεν ειπε στη μητερα του τιποτα γιατι δεν εχουν να φανε.
Την καλεσανε ξανα για τον μικρο γιο να της δωσουν συγχαρητηρια γαι το ταλεντο του στο μπασκετ και πως ειναι κριμα να χαθει ενα τετοιο παιδι.Ολα αυτα τα παιδια τα εχουν καταφερει μονα τους χωρις βοηθεια απο κανεναν παρα μονο απο τον ευατο τους .
Δεν εχω να πω τιποτα αλλο , δεν μπορω να σχολιασω γιατι εχω μεινει αφωνη.
Νανα σε αγαπαμε και σε σκεφτομαστε, θα κανουμε οτι μπορουμε ακομα κι αυτο που δεν μπορουμε , να εισαι παντα καλα και δυνατη.Μη ξεχασω να πω πως η Νανα εργαζεται καπου και ο μισθος της ειναι περιπου 400 ευρω και μονο με αυτα τα βγαζει τα περα...
Η αδελφη της μαμας μου εργαζοταν στην Πειραικη Πατραικη εκει γνωρισε τη Νανα, δυο νεες κοπελες που μοιραστηκαν μυστικα, διαλλειματα, διακοπες, ονειρα για το αυριο , αναμνησεις πο το χτες. Η καθε μια βρηκε το ταιρι της. Η Νανα παντρευτηκε εναν πολυ ομορφο και πλουσιο αντρα μα πανω απο ολα κυνικο και αλαζονα.
Εκανε δυο υπεροχα παιδια μαζι του που σημερα ειναι 17 ετων και 15 αντιστοιχα. Τα οικονομικα τους ηταν πολυ καλα, η΄τουλαχιστον ετσι νομιζε η Νανα, αγορασαν ενα τεραστιο σπιτι σε ακριβη συνοικια η Νανα παραιτηθηκε απο την εργασια της ,στο διαστημα αυτο ειχε διοριστει σε δημοσια υπηρεσια.
Τα συννεφα δεν αργησαν να ερθουν οι τραπεζες χτυπουσαν τις πορτες τα κουδουνια κια η Νανα εντρομη να προσπαθει να κρυψει απο τους γονεις της και τα αδελφια της την αρχη της κατρακυλας, στο πλευρο της παντα η θεια μου και η μητερα μου να προσφερουν ηθικη συμπαρασταση.
Πριν απο περιπου 10 χρονια , χτυπησε το τηλ στο σπιτι μας και ηταν η μητερα μου απο τη δουλεια της η οποια μου εξηγησε πως θα πρεπει να φιλοξενησουμε την οικογενεια της Νανας μεχρι να τακτοποιηθουν οι εκκρεμοτητες τους.
Τοτε ζουσαμε με τη μητερα μου και τον αδελφο μου σε μια μονοκατοικια και στο ιδιο οικοπεδο υπηρχε μια μικρη γκαρσονιεριτσα που ο αδελφος μου ειχε μετατρεψει σε φωλιτσα , την παραχωρησαμε στη Νανα και στην οικογενεια της . Θυμαμαι την αγωνια της για την καταληξη του σπιτιου , την απογνωση και την απεπλισια της ,τα ξεσπασματα της και μετα το κλαμα της.
Δεν θυμαμαι ποσο καιρο μεινανε μαζι μας , παντως τακτοποιηθηκαν πολυ αργοτερα σε ενα σπιτι που αγορασ εο αδελφος της σε γειτονικη περιοχη. Η Νανα αναθαρησε , αρχισε να χαμογελαεικαι να ονειρευεται και παλι , αρχισε να αγκαλιαζει τα παιδια της χαρουμενη σιγουρη πως η τυχη της αλλαξε και της χαμογελασε παλι.
Δεχτηκαμε ενα τηλεφωνημα αποτον αδελφο της ενα ευχαριστηριο τηλεφωνημα για το καλο που καναμε στην οικογενεια της αδελφης του.Ποτε δεν καταλαβα ομως γιατι ο ιδιος δεν προσφερε στεγη στην αδελφη του οταν εχααασε το σπιτι της.
Τα παιδια της μεγαλωναν και μαζι μεγαλωσε και η φτωχεια η ανεχεια και η γκρινια.Ηρθε και η προδοσια απο τον αντρα της. Εκεινη που του χαρισε ολα της το ξεπληρωσε αποφασιζοντας να εξαφανιστει.
Η Νανα ειναι δικος μας ανθρωπος ειναι συγγενης μας ειναι φιλη μας και δεν υστερι σε τιποτα.Μπορει να της εδωσε φτωχεια η ζωη τοση που να μην εχουνε να φανε αλλα της χαρισε δυο παιδια αριστους μαθητες .
Τα παιδια της ειναι λαμπρα. Δεν εχουν δευτερο παντελονι να φορεσουν , δεν εχουν παει ποτε σινεμα , δεν εχουν υπολογιστη, δεν εχουν παει ποτε για καφε, δεν εχουν κινητο, δεν εχουν απομακρυνθει απο την περιοχη που ζουν , δεν εχουν να φανε παρα μονο μακαρονια, δεν εχουν χρηματα για φροντιστηρια . Και παρολο αυτα καλουν τη Νανα απο το σχολειο για να της δωσουν συγχαρητηρια για το μεγαλο γιο τςη και πως πρεπει να ειναι υπερηφανη για ενα τετοιο παιδι , ενα παιδι μαλαμα που ενω εχει προβλημα στα ματια του δεν ειπε στη μητερα του τιποτα γιατι δεν εχουν να φανε.
Την καλεσανε ξανα για τον μικρο γιο να της δωσουν συγχαρητηρια γαι το ταλεντο του στο μπασκετ και πως ειναι κριμα να χαθει ενα τετοιο παιδι.Ολα αυτα τα παιδια τα εχουν καταφερει μονα τους χωρις βοηθεια απο κανεναν παρα μονο απο τον ευατο τους .
Δεν εχω να πω τιποτα αλλο , δεν μπορω να σχολιασω γιατι εχω μεινει αφωνη.
Νανα σε αγαπαμε και σε σκεφτομαστε, θα κανουμε οτι μπορουμε ακομα κι αυτο που δεν μπορουμε , να εισαι παντα καλα και δυνατη.Μη ξεχασω να πω πως η Νανα εργαζεται καπου και ο μισθος της ειναι περιπου 400 ευρω και μονο με αυτα τα βγαζει τα περα...
Σάββατο 8 Μαΐου 2010
ας τους ευχηθουμε ....χρονια σας πολλα
Καλησπερα - καλησπερα, χαθηκα το ξερω, μα ειχα πολλες εκκρεμοτητες οικογενειακες και επαγγελματικες κι ετρεχα και δεν εφτανα, μαλλον δεν εχω φτασει ακομα , αλλα το παλευω. Θα τα πουμε αλλη φορα αυτα. Μεσα σε ολη τη πικρα και την απογοητευση που νιωθουμε ολοι τις τελευταιες ημερες για τα γεγονοτα που αλλη μια φορα μας ξεφτιλισαν σαν εθνος και μας βουτηξαν στο πενθος, θελω να πω χρονια πολλα στις μανουλες ολου του κοσμου.
Κατω απο αλλες συνθηκες η πρωτη μανουλα που θα ευχομουν θα ηταν η δικη μου ( η πιο καλη μαμα του κοσμου), αλλα παραχωρω τη θεση της στις τρεις μανουλες που εχασαν τα βλασταρια τουυς απο την τυφλη βια και τον εγωισμο. Ευχομαι υπομονη, κουραγιο, να εχουν ψηλα το κεφαλι , να θυμουνται τα παιδια τους χωρις να βουλιαξουν σε μερες διχως αυριο και νυχτες σκοτεινες.Σας συμεριζομαστε ολοι και ολες ακομα κι οσες δεν εχουμε γινει ακομα μανουλες.
Ξερω πως δεν ειναι της ωρας αλλα θελω να ευχηθω και στη δικη μου μανουλα, που με τοσο κοπο μας μεγαλωσε μονη της κι εκανε τα παντα για να μη μας λειψει τιποτα.Δουλευε και δουλευει αδιακοπα , πηρε τη ζωη και τη γυρισε αναποδα. Μανουλα μου γλυκια χρονια πολλα, σε αγαπαω πολυ , παρα πολυ, οταν σε σκεφτομαι νιωθω ζεστασια και σιγουρια, η ψυχη μου γαληνευει, πιστευω να μην σε απογοητευσα πολυ στη μεχρι τωρα πορεια μου. Θελω να εισαι παντα καλα, γελαστη, να μιλας δυνατα και να με ξεκουφαινεις για να σε αγριοκοιταω , να μου χτυπας το κουδουνι ετσι οπως μονο εσυ ξερεις για να με πετας εκει που καθομαι ηρεμη ηρεμη , και να να συνεχισεις να μου λες οτι με αγαπας οταν σε ρωταω στο τηλεφωνο , τα βραδια που μιλαμε. Εισαι η πιο ομορφη μαμα του κοσμου , αλλα και η πιο ομορφη γιαγια, η εγγονη σου ξεραινεται οταν σε βλεπει.Σε αγαπαω πολυ !!!!!!!!!!!!!!!!
Να ευχηθω στη πεθερα μου, που στο προσωπο της βρηκα το συγγενη που μου ελειπε, τη γυναικα εκεινη που εφερε στο κοσμο το Νικολακη μου, που αν δεν ηταν εκεινη εγω δε θα ημουν ευτυχισμενη. Την ευχαριστω που με τοση υπομονη και δεξιοτεχνια χειριζεται τις νυφες τις οταν τις ανεβαζουμε το αιμα στο κεφαλι,την ευχαριστω που οταν σκυβω να τη φιλησω μου ανταποδιδει το φιλι και που οταν παω σπιτι της ανοιγει τη πορτα της σα να ειμαι πραγματικο της παιδι. Πανω απο ολα ομως πεθερα , σε ευχαριστω για τα μυστικα που εχουμε μοιραστει μονο εγω κι εσυ , σπαζοντας το μυθο πεθερα - νυφη. Σε αγαπω βαθια και σε εκτιμω για ολα οσα μου εμαθες αλλα και για αυτα που θα μου μαθεις. Χρονια πολλα να σε χαιρομαστε.
Να ευχηθω και σε μενα , με ολη τη δυναμη μου , καποια χρονιανα γιορταζω κι εγω ως μανουλα...
Χρονια πολλα σε ολες σας, να σας χαιρομαστε και να ξερετε ποσο σας αγαπαμε, ειστε σταθμος στη ζωη μας, μη φυγετε ποτε η' καλυτερα μη φυγετε νωρις....
Κατω απο αλλες συνθηκες η πρωτη μανουλα που θα ευχομουν θα ηταν η δικη μου ( η πιο καλη μαμα του κοσμου), αλλα παραχωρω τη θεση της στις τρεις μανουλες που εχασαν τα βλασταρια τουυς απο την τυφλη βια και τον εγωισμο. Ευχομαι υπομονη, κουραγιο, να εχουν ψηλα το κεφαλι , να θυμουνται τα παιδια τους χωρις να βουλιαξουν σε μερες διχως αυριο και νυχτες σκοτεινες.Σας συμεριζομαστε ολοι και ολες ακομα κι οσες δεν εχουμε γινει ακομα μανουλες.
Ξερω πως δεν ειναι της ωρας αλλα θελω να ευχηθω και στη δικη μου μανουλα, που με τοσο κοπο μας μεγαλωσε μονη της κι εκανε τα παντα για να μη μας λειψει τιποτα.Δουλευε και δουλευει αδιακοπα , πηρε τη ζωη και τη γυρισε αναποδα. Μανουλα μου γλυκια χρονια πολλα, σε αγαπαω πολυ , παρα πολυ, οταν σε σκεφτομαι νιωθω ζεστασια και σιγουρια, η ψυχη μου γαληνευει, πιστευω να μην σε απογοητευσα πολυ στη μεχρι τωρα πορεια μου. Θελω να εισαι παντα καλα, γελαστη, να μιλας δυνατα και να με ξεκουφαινεις για να σε αγριοκοιταω , να μου χτυπας το κουδουνι ετσι οπως μονο εσυ ξερεις για να με πετας εκει που καθομαι ηρεμη ηρεμη , και να να συνεχισεις να μου λες οτι με αγαπας οταν σε ρωταω στο τηλεφωνο , τα βραδια που μιλαμε. Εισαι η πιο ομορφη μαμα του κοσμου , αλλα και η πιο ομορφη γιαγια, η εγγονη σου ξεραινεται οταν σε βλεπει.Σε αγαπαω πολυ !!!!!!!!!!!!!!!!
Να ευχηθω στη πεθερα μου, που στο προσωπο της βρηκα το συγγενη που μου ελειπε, τη γυναικα εκεινη που εφερε στο κοσμο το Νικολακη μου, που αν δεν ηταν εκεινη εγω δε θα ημουν ευτυχισμενη. Την ευχαριστω που με τοση υπομονη και δεξιοτεχνια χειριζεται τις νυφες τις οταν τις ανεβαζουμε το αιμα στο κεφαλι,την ευχαριστω που οταν σκυβω να τη φιλησω μου ανταποδιδει το φιλι και που οταν παω σπιτι της ανοιγει τη πορτα της σα να ειμαι πραγματικο της παιδι. Πανω απο ολα ομως πεθερα , σε ευχαριστω για τα μυστικα που εχουμε μοιραστει μονο εγω κι εσυ , σπαζοντας το μυθο πεθερα - νυφη. Σε αγαπω βαθια και σε εκτιμω για ολα οσα μου εμαθες αλλα και για αυτα που θα μου μαθεις. Χρονια πολλα να σε χαιρομαστε.
Να ευχηθω και σε μενα , με ολη τη δυναμη μου , καποια χρονιανα γιορταζω κι εγω ως μανουλα...
Χρονια πολλα σε ολες σας, να σας χαιρομαστε και να ξερετε ποσο σας αγαπαμε, ειστε σταθμος στη ζωη μας, μη φυγετε ποτε η' καλυτερα μη φυγετε νωρις....
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
οι αναμνησεις του Πασχα με τη Φροσουλα μου ...
-Λοιπον , την Παρασκευη τελειωνουν τα σχολεια για Πασχα, και το Σαββτο το μεσημερι μολις σχολασω θα σας παω στη γιαγια στη Τριπολη, και το Μ.Σαββατο το μεσημερι θα ερθω κι εγω
-Δεν θελουμε να παμε στη γιαγια , θελουμε να ειμαστε μαζι σου..
-Καλα πηγαινετε τωρα και του χρονου βλεπουμε
Καθε χρονο αυτος ηταν ο διαλογος μεταξυ εμας και της μανας μας. Επρεπε να παμε στη Τριπολη, να κατσουμε με τη γιαγια και να περιμενουμε τη μανα μας το Μ. Σαββατο, το απογευμα, το βραδυ ερχοντουσαν παντα και η θεια μου (αδελφη της μανας )με τον αντρα της. Φταναμε λοιπον το Σαββατο του Λαζαρου και την Κυριακη των Βαιων εφευγε η μανα μου για να ξανερθει το Μ.Σαββατο.
Απο τη Μ.Δευτερα ξεκινουσε ο γολγοθας μας, εμενα και του αδελφου μου, ποιος ? η νηστεια......... αχ Θεεμου , ποσο βασανιζομασταν για να νηστεψουμε. Η γιαγια μου η Φροσω ηταν μια γυναικα πολυ νοικοκυρα και με απιστευτη ταξη στα πρεπει και τα θελω της, ηταν παντα συνεπης και ορθολογιστρια αλλα με εντονη δοση του χιουμορ.Πολλες φορες θυμαμαι τις ατακες τις και ξεκαρδιζομαι μονη μου.
Καθε Μ. Εβδομαδα, πηγαινε στο μπακαλη στο Μαγκουρα και επαιρνε χαλβα του μπακαλη και καλαμαρακια κονσερβας αυτα που ειχαν τον καπετανιο απεξω (οσο κι αν εχω ψαξει δεν τα εχω βρει σημερα).Μας προετοιμαζε για την θεια κοινωνια το Μ. Σαββατο το πρωι.Την Μ.Τεταρτη με εστελνε να παρω το μυρο. Την Μ. Πεμπτη το μεσημερι πηγαιναμε να στολισουμε τον Επιταφιο και το βραδυ πηγαιναμε στα 12 Ευαγγελια, και αγοραζε 12 κερακια οσο και τα Ευαγγελια. Την Μ. Παρασκευη το πρωι πηγαιναμε να προσκυνησουμε και το βραδυ στον Επιταφιο.
Θυμαμαι που καθε Μ. Πεμπτη μαζευε τα αυγουλακια της απο τις κοτες τις και κατεβαινε στο υπογειο για να τα βαψει , θα πρεπει να εβαφε πανω απο 100 και τα μοιραζε,τις χαλκομανιες τις κολλουσαμε οι δυο μας, τα κουλουρια της μοσχοβολουσαν ολη τη γειτονια και οι Πασχαλιες τις δεσποζαν μαζιμε τις ορτανσιες στο κηπο της.
Εγω με τον αδελφο μου φυσικα της βγαζαμε το λαδι και βρισκαμε ευκαιρια να παμε στο περιπτερο να αγορασουμε οτι πιο απαγορευμενο υπηρχε προς καταναλωση την περιοδο της νηστειας, σοκολατες , πακοτινια, παγωτα και κρυβομασταν σε ενα θαμνο στην πλατεια για να μη μας δει η γιαγια η' καμια γειτονισσα και της το πει, ελα ομως που μυριζαμε απο τις αηδιες που τρωγαμε και το καταλαβαινε, αλλα μονο μας αγριοκοιταζε δεν ελεγε τιποτα.
Την Μ. Παρασκευη το βραδυ ετοιμαζε τα ρουχα μας τα καλα, γιατη θεια κοινωνια και το πρωι εδινε μαχη για νας μας ετοιμασει, ο ενας δεν ηθελε να πλυθει , ο αλλος δεν ηθελε να βαλει καλτσες και μια φορα θυμαμαι , καθαρισε ενα μηλο και εριξε τα φουδια του σε ενα ποτηρι και μου λεει πιες νεροσε αυτο το ποτηρι, ειναι βρωμικο της λεω, ετσι κι εσυ μου λεει πρεπει να νυφτεις γαι να κοινωνησεις, καθε Μ.Σαββατο εδω και 20 χρονια μπορει κ παραπανω θυμαμαι αυτη τη κουβεντα.
Μετα τη θεια κοινωνια πηγαιναμε στο φουρνο του Τσουκαλα και μας επαιρνε σημητακι ενα φρατζολακι με σουσαμι απο πανω και αφρατο αφρατο μεσα , το τρωγαμε στο δρομο και μετα που πηγαιναμε στο σπιτι μας εδινε απο ενα κομματι γαλακτομπουρεκο που το εκρυβε και το εμφανιζε την ωρα που επρεπε ακομα δεν καταλαβα.
Τοτε ξεκινουσε η προετοιμασια για την μαγειριτσα, το στρωσιμο του τραπεζιου και η αναμονη για τις κορες τις, κι ολο κοιτουσε το ρολοι και περιμενε να τις δει.
Στην Ανασταση δεν ερχοταν ποτε γιατι επρεπε να αυγοκοψει τη μαγειριτσα να τη φαμε ζεστη ζεστη και την αλλη μερα πηγαινε κι επαιρνε το αρνι για το μεσημερι.
Οταν εφτανα οι μερες να φυγουμε, ετοιμαζε ενα χαρτοκουτο το εστρωνε με λαδοκολλες καιμας εβαζε κουλουρια για να τα παουμε μαζι μας. Κι οταν φευγαμε κατεβαινε κατω και κουνουσε το χερι της και ετρεε πισω απο τ αυτοκινητο μεχρι να χαθουμε και να μεινει παλι μονη της εως το καλοκαιρι που θα ξαναπηγαιναμε.
Αχ γιαγιουλα μου , συνεχεια σε σκεφτομαι και μας λειπεις, μου εμαθεςτην παραδοση και την ταξη ,και πολυ στεναχωριεμαι που καθε Πασχα και 15Αυγουστο δεν εισαι μαζι μας, σε σκαγαμε αλλα σε αγαπουσαμε πολυ και οι αναμνησεις που μας δημιουργησες ειναι εφοδια.
Στο τελος της ζωης της για αρκετο διαστημα εμενε μαζι μας και της ειχεβγει μια γλυκα και μια τρυφεροτητα που τα δυσκολα χρονια και η μοναξια που εζησε δεν την αφησαν να τα βγαλει οταν ηταν πιο νεα, δε πειραζει , ποτε δεν ειναι αργα Φροσουλα μου, παντα σε θυμαμαι, ακομα κι οταν δενωτις σακκκουλες ξερεις εσυ ...........
-Δεν θελουμε να παμε στη γιαγια , θελουμε να ειμαστε μαζι σου..
-Καλα πηγαινετε τωρα και του χρονου βλεπουμε
Καθε χρονο αυτος ηταν ο διαλογος μεταξυ εμας και της μανας μας. Επρεπε να παμε στη Τριπολη, να κατσουμε με τη γιαγια και να περιμενουμε τη μανα μας το Μ. Σαββατο, το απογευμα, το βραδυ ερχοντουσαν παντα και η θεια μου (αδελφη της μανας )με τον αντρα της. Φταναμε λοιπον το Σαββατο του Λαζαρου και την Κυριακη των Βαιων εφευγε η μανα μου για να ξανερθει το Μ.Σαββατο.
Απο τη Μ.Δευτερα ξεκινουσε ο γολγοθας μας, εμενα και του αδελφου μου, ποιος ? η νηστεια......... αχ Θεεμου , ποσο βασανιζομασταν για να νηστεψουμε. Η γιαγια μου η Φροσω ηταν μια γυναικα πολυ νοικοκυρα και με απιστευτη ταξη στα πρεπει και τα θελω της, ηταν παντα συνεπης και ορθολογιστρια αλλα με εντονη δοση του χιουμορ.Πολλες φορες θυμαμαι τις ατακες τις και ξεκαρδιζομαι μονη μου.
Καθε Μ. Εβδομαδα, πηγαινε στο μπακαλη στο Μαγκουρα και επαιρνε χαλβα του μπακαλη και καλαμαρακια κονσερβας αυτα που ειχαν τον καπετανιο απεξω (οσο κι αν εχω ψαξει δεν τα εχω βρει σημερα).Μας προετοιμαζε για την θεια κοινωνια το Μ. Σαββατο το πρωι.Την Μ.Τεταρτη με εστελνε να παρω το μυρο. Την Μ. Πεμπτη το μεσημερι πηγαιναμε να στολισουμε τον Επιταφιο και το βραδυ πηγαιναμε στα 12 Ευαγγελια, και αγοραζε 12 κερακια οσο και τα Ευαγγελια. Την Μ. Παρασκευη το πρωι πηγαιναμε να προσκυνησουμε και το βραδυ στον Επιταφιο.
Θυμαμαι που καθε Μ. Πεμπτη μαζευε τα αυγουλακια της απο τις κοτες τις και κατεβαινε στο υπογειο για να τα βαψει , θα πρεπει να εβαφε πανω απο 100 και τα μοιραζε,τις χαλκομανιες τις κολλουσαμε οι δυο μας, τα κουλουρια της μοσχοβολουσαν ολη τη γειτονια και οι Πασχαλιες τις δεσποζαν μαζιμε τις ορτανσιες στο κηπο της.
Εγω με τον αδελφο μου φυσικα της βγαζαμε το λαδι και βρισκαμε ευκαιρια να παμε στο περιπτερο να αγορασουμε οτι πιο απαγορευμενο υπηρχε προς καταναλωση την περιοδο της νηστειας, σοκολατες , πακοτινια, παγωτα και κρυβομασταν σε ενα θαμνο στην πλατεια για να μη μας δει η γιαγια η' καμια γειτονισσα και της το πει, ελα ομως που μυριζαμε απο τις αηδιες που τρωγαμε και το καταλαβαινε, αλλα μονο μας αγριοκοιταζε δεν ελεγε τιποτα.
Την Μ. Παρασκευη το βραδυ ετοιμαζε τα ρουχα μας τα καλα, γιατη θεια κοινωνια και το πρωι εδινε μαχη για νας μας ετοιμασει, ο ενας δεν ηθελε να πλυθει , ο αλλος δεν ηθελε να βαλει καλτσες και μια φορα θυμαμαι , καθαρισε ενα μηλο και εριξε τα φουδια του σε ενα ποτηρι και μου λεει πιες νεροσε αυτο το ποτηρι, ειναι βρωμικο της λεω, ετσι κι εσυ μου λεει πρεπει να νυφτεις γαι να κοινωνησεις, καθε Μ.Σαββατο εδω και 20 χρονια μπορει κ παραπανω θυμαμαι αυτη τη κουβεντα.
Μετα τη θεια κοινωνια πηγαιναμε στο φουρνο του Τσουκαλα και μας επαιρνε σημητακι ενα φρατζολακι με σουσαμι απο πανω και αφρατο αφρατο μεσα , το τρωγαμε στο δρομο και μετα που πηγαιναμε στο σπιτι μας εδινε απο ενα κομματι γαλακτομπουρεκο που το εκρυβε και το εμφανιζε την ωρα που επρεπε ακομα δεν καταλαβα.
Τοτε ξεκινουσε η προετοιμασια για την μαγειριτσα, το στρωσιμο του τραπεζιου και η αναμονη για τις κορες τις, κι ολο κοιτουσε το ρολοι και περιμενε να τις δει.
Στην Ανασταση δεν ερχοταν ποτε γιατι επρεπε να αυγοκοψει τη μαγειριτσα να τη φαμε ζεστη ζεστη και την αλλη μερα πηγαινε κι επαιρνε το αρνι για το μεσημερι.
Οταν εφτανα οι μερες να φυγουμε, ετοιμαζε ενα χαρτοκουτο το εστρωνε με λαδοκολλες καιμας εβαζε κουλουρια για να τα παουμε μαζι μας. Κι οταν φευγαμε κατεβαινε κατω και κουνουσε το χερι της και ετρεε πισω απο τ αυτοκινητο μεχρι να χαθουμε και να μεινει παλι μονη της εως το καλοκαιρι που θα ξαναπηγαιναμε.
Αχ γιαγιουλα μου , συνεχεια σε σκεφτομαι και μας λειπεις, μου εμαθεςτην παραδοση και την ταξη ,και πολυ στεναχωριεμαι που καθε Πασχα και 15Αυγουστο δεν εισαι μαζι μας, σε σκαγαμε αλλα σε αγαπουσαμε πολυ και οι αναμνησεις που μας δημιουργησες ειναι εφοδια.
Στο τελος της ζωης της για αρκετο διαστημα εμενε μαζι μας και της ειχεβγει μια γλυκα και μια τρυφεροτητα που τα δυσκολα χρονια και η μοναξια που εζησε δεν την αφησαν να τα βγαλει οταν ηταν πιο νεα, δε πειραζει , ποτε δεν ειναι αργα Φροσουλα μου, παντα σε θυμαμαι, ακομα κι οταν δενωτις σακκκουλες ξερεις εσυ ...........
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)