Καλημερα καλημερα και καλη κυριακη να εχουμε. Ετοιμαζομαστε να φυγουμε για μεσημεριανο φαγητο στη πεθερα μου , που θα εχει ετοιμασει ενα σωρο νοστιμιες. Μετα θα πρεπει να γυρισω διοτι με περιμενει δουλεια στη κουζινα.
Αυριο Καθαρη Δευτερα κι εγω δουλευω 14.00-22.00 , αλλα δεν με πτοει καθολου , κανονισαμε με τους υπολοιπους συναδελφους να φερουμε το κατιτις μας για να γευματησουμε στη δουλεια. Κι εγω σαν μεγαλυτερη απο τα αλλα κοριτσια θα ετοιμασω τα πιο <<δυσκολα>>, χταποδι με μακαρονακι κοφτο, γαριδες με πιλαφι , ταραμοσαλατα, τυροπιτακια , και λαγανες απο το βιβλιο της μικρης κουζινας που οτι εχω φτιαξει μεχρι τωρα με εχει βγαλει ασπροπροσωπη.
Τι κι αν δουλευω , μονο για το Νικο με στεναχωρει που θα ειναι μονος του, αλλα του λεω να παει στη μητερα του να μην ειναι κι αυτη μονη της.
Σκεφτομαι να δημιουρησω ενα blog ακομα που θα ασχολειται μονο με συνταγες κι αυτο εδω να το κρατησω για τα εσωψυχα μου. Δεν σας εχω πει τοσα πολλα πραγματα, ουτε για το κανουιο εργαστηρι αργυροχοιας που διδασκομαι κοσμημα , ουτε σας εχω δειξει τις δημιουργιες μου, ουτε τα πλεκτα μου.
Την Τεταρτη εχω repo κι εχουμε κανονισει με το πλεκτο εγκωμιο συναντηση μπροστα πο το τζακι της για πλεξιμο, θα της πω να με βοηθησει για το νεο Blog που σκεφτομαι και σιγουρα δεν θα μου αρνηθει.
Σημερα ειναι της Τυρινης η'΄της Τυροφαγου οπως ελεγε η γιαγια μου η Ασπα, κι εφτιαχνε καθε χρονο μακαρονοπιτα και τυροπιτακια τα εφτιαχναν ελεγε στο χωριο του μπαμπα της καπου στον Παρνασσο, η γιαγια μου εφυγε πριν απο 1,5 χρονο απο κοντα μας και μαζι με εκεινη εφυγε κι ενα μερος της αγαπης μου για εκεινη , δεν πρεπει που το λεω αλλα εμαθα ασχημα πραγματα για εκεινη , κι ενα μεγαλο κομματι απο τη ζωη μου που τοσο ομορφα με συντροφευσε στα δυσκολα παιδικα μου χρονια γκρεμιστηκε.
Συνεχιζω να την αγαπω αλλα οχι με την ιδια δυνα μη και πιστη οπως τοτε που ημουν παιδι, τελικα ο ανθρωπος οταν χανει τα λογικα του βγαζει τον πραγματικο του ευατο η' παντα αυτος ηταν αλλα τον εκρυβε καλα ?
Επειδη εχω καταληξει, θα σας πω την αποψη μου σε επομενη αναρτηση.
Καλη Σαρακοστη να εχουμε.
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
χρονια πολλα
Καλημερα και καλη εβδομαδα σε ολους !Σημερα ειναι μερα γιορτινη στο σπιτι μας.Ο Νικολακης μου εχει γενεθλια , γινεται 44 . Φυσικα το ειχε ξεχασει, νομιζε πως ηταν στις 09-02. Χθες που ηταν λιγο περιεργη η μερα για μενα, γιορτασαμε ηρθαν το απογευμα τα ανιψια μας , τα αδελφια μας οι μαμαδες μας και σβησαμε την τουρτα, την ειχα φτιαξει εγψ , τιραμισου, ο ανιψιος μου ειπε απο εμφανιση ωραια αλλα απο γευση χαλια, 6 χρονων σκατο και τι μου ειπε .
Φυγαν κουταλια , φυγαν χαρτοπετσετες ολα γιναν ανω κατω , δε πειραζει καθολου ομως γιατι μας εφτιαξε η διαθεση.Γιορτασαμε χθες οπως καταλαβατε γιατι σημερα ειναι εργασιμη ημερα κι εγω δουλεω 15.00-23.00 , κι ετσι ο Νικολακης μου θα ειναι μονος του.
Νικο μου, σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου, να τα χιλιασεις, να εισαι παντα γερος , δυνατος. Να πιστευεις τον ευατο σου και στις δυναμεις σου, να συνεχισεις να εισαι τοσο σταθερος στις πεποιθησεις σου γιατι, σε κανει γοητευτικο και μου δινει δυναμη να συνεχισω, τις μερες που ο ουρανος πεφτει στο κεφαλι μου.Να με αγαπας οσο πιο πολυ γινεται και να μου χαμογελας οπως μονο εσυ ξερεις. Σου ευχομαι η΄μας ευχομαι να ειμαστε παντα μαζι ο ενας για τον αλλον , να εχουμε τα μυστικα μας που οταν θελουμε να τα συζητησουμε ερχομαστε σπιτι μας και λεμε λεμε τοσο που φτανει η ωρα πεντε το πρωι για να κοιμηθουμε , και να μεγαλωσει η οικογενεια μας οπως ειχαμε φανταστει στην αρχη.
Χρονια πολλα Νικολακη μου, χρονια πολλα !!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Σ. Ευχαριστω την πεθερα μου που σαν σημερα πριν απο 44 χρονια στς 18.45 γεννησε το Νικολακη , για να τον παντρευτω εγω, ευχαριστω πεθερα , ευχαριστω πολυ πολυ !!!!
Φυγαν κουταλια , φυγαν χαρτοπετσετες ολα γιναν ανω κατω , δε πειραζει καθολου ομως γιατι μας εφτιαξε η διαθεση.Γιορτασαμε χθες οπως καταλαβατε γιατι σημερα ειναι εργασιμη ημερα κι εγω δουλεω 15.00-23.00 , κι ετσι ο Νικολακης μου θα ειναι μονος του.
Νικο μου, σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου, να τα χιλιασεις, να εισαι παντα γερος , δυνατος. Να πιστευεις τον ευατο σου και στις δυναμεις σου, να συνεχισεις να εισαι τοσο σταθερος στις πεποιθησεις σου γιατι, σε κανει γοητευτικο και μου δινει δυναμη να συνεχισω, τις μερες που ο ουρανος πεφτει στο κεφαλι μου.Να με αγαπας οσο πιο πολυ γινεται και να μου χαμογελας οπως μονο εσυ ξερεις. Σου ευχομαι η΄μας ευχομαι να ειμαστε παντα μαζι ο ενας για τον αλλον , να εχουμε τα μυστικα μας που οταν θελουμε να τα συζητησουμε ερχομαστε σπιτι μας και λεμε λεμε τοσο που φτανει η ωρα πεντε το πρωι για να κοιμηθουμε , και να μεγαλωσει η οικογενεια μας οπως ειχαμε φανταστει στην αρχη.
Χρονια πολλα Νικολακη μου, χρονια πολλα !!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Σ. Ευχαριστω την πεθερα μου που σαν σημερα πριν απο 44 χρονια στς 18.45 γεννησε το Νικολακη , για να τον παντρευτω εγω, ευχαριστω πεθερα , ευχαριστω πολυ πολυ !!!!
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010
μελαχγολια ...!!!!!!!!!
Η μερα ειναι λιγο περιεργη σημερα, βροχερη , παγερη, εγω σκεπτικη αλλα ταυτοχρονα γεματη ενεργεια, μετα απο ωρες ατελειωτες στην κουζινα παλευοντας με ζυμες, καθησα λιγο να ξεκουραστω κι οπως παντα οταν ειμαι σε μετρια ψυχολογικη κατασταση στο μυαλο μου ερχονται τα περασμενα.
Η πορεια μου δεν ηταν ευκολη μεχρι εδω . Ειχε απο ολα και καλα και κακα , καθολου περιεργο αφου ολοι μας εχουμε κατιτις ασχημο να θυμομαστε. Αλλα αυτο μωρε που με πειραζει πιο πολυ ειναι οτι μεγαλωσα αποτομα, οτι δεν ειχα ομορφα παιδικα χρονια, οτι παντα απο τοτε που θυμαμαι τον ευατο μου σκεφτομαι , σκεφτομαι , ακομα κι οταν κοιμαμαι ακομα κι οταν προσπαθω να κοιμηθω, ακομα κι οταν ξυπναω. Παντα ευθυνες , παντα να σκεφτομαι τους αλλους, παντα να φροντιζω τους μεγαλυτερους μου, να δινω το καλο παραδειγμα στους νεοτερους μου.
Κι εκει που ηρεμεις να γινεται κατι κι ολα να διαλυονται μεσα σου, ειτε ενας καυγας , ειτε ενας θανατος , ειτε οτι να ναι, και μετα να πρεπει να κανεις πως δε συμβαινει τιποτα , για να δωσεις δυναμη στους αλλους. Αυτο ρε παιδι μου, που παντα καποιον πρεπει να εμψυχωνω , απο τη μανα μου μεχρι την αδελφη της πεθερας μου,πολυ με τσακιζει τωρα τα λεω ετσι μετα θα εχω μετανοιωσει και θα σκεφτομαι , ελα μωρε ποσο ακομα θα ειναι μαζι σου?
Δε ξερω τη συμβουλη να δωσω , γιατι, δεν ξερω αν αυτο που νοιωθω ειναι πως να το πω σωστο, καλο ? Παντως το σιγουρο ειναι οτι πρεπει να κανουμε αυτο που μας ευχαριστει , εστω κι αν αυτο εχει να κανει με την προσφορα μας στους αλλους. Ο ανθρωπος δεν αλλαζει αν εχει μαθει να δινει θα δινει, αν εχει μαθει να αγαπαει θα αγαπαει, αν εχει μαθει το αντιθετο κακο του κεφαλιου του.
Αυτο που εχω καταλαβει παντως ειναι πως η ζωη ειναι μια διαρκης παλη , ενας αγωνας με τον ιδιο σου τον ευατο , που δινεις καθημερινα και που πρεπει να βγεις νικητης γιατι, αν σε νικησει ο ευατος σου , χαθηκες πηγες στον Αδη κι ουτε που το καταλαβες.Ολα ειναι ισορροπιες που ακροβατουν σε ενα τεντωμενο σκοινι, στο χερι μας ειναι να μην σπασει. Εγω το παλευω ακομα , και θα τα καταφερω , γιατι δεν κολωσα στα χειροτερα , τωρα για μια μελαγχολια θα γινω ενα με το πατωμα ?
Καλη δυναμη σε ολους !!!!!!!!!!!!!
Η πορεια μου δεν ηταν ευκολη μεχρι εδω . Ειχε απο ολα και καλα και κακα , καθολου περιεργο αφου ολοι μας εχουμε κατιτις ασχημο να θυμομαστε. Αλλα αυτο μωρε που με πειραζει πιο πολυ ειναι οτι μεγαλωσα αποτομα, οτι δεν ειχα ομορφα παιδικα χρονια, οτι παντα απο τοτε που θυμαμαι τον ευατο μου σκεφτομαι , σκεφτομαι , ακομα κι οταν κοιμαμαι ακομα κι οταν προσπαθω να κοιμηθω, ακομα κι οταν ξυπναω. Παντα ευθυνες , παντα να σκεφτομαι τους αλλους, παντα να φροντιζω τους μεγαλυτερους μου, να δινω το καλο παραδειγμα στους νεοτερους μου.
Κι εκει που ηρεμεις να γινεται κατι κι ολα να διαλυονται μεσα σου, ειτε ενας καυγας , ειτε ενας θανατος , ειτε οτι να ναι, και μετα να πρεπει να κανεις πως δε συμβαινει τιποτα , για να δωσεις δυναμη στους αλλους. Αυτο ρε παιδι μου, που παντα καποιον πρεπει να εμψυχωνω , απο τη μανα μου μεχρι την αδελφη της πεθερας μου,πολυ με τσακιζει τωρα τα λεω ετσι μετα θα εχω μετανοιωσει και θα σκεφτομαι , ελα μωρε ποσο ακομα θα ειναι μαζι σου?
Δε ξερω τη συμβουλη να δωσω , γιατι, δεν ξερω αν αυτο που νοιωθω ειναι πως να το πω σωστο, καλο ? Παντως το σιγουρο ειναι οτι πρεπει να κανουμε αυτο που μας ευχαριστει , εστω κι αν αυτο εχει να κανει με την προσφορα μας στους αλλους. Ο ανθρωπος δεν αλλαζει αν εχει μαθει να δινει θα δινει, αν εχει μαθει να αγαπαει θα αγαπαει, αν εχει μαθει το αντιθετο κακο του κεφαλιου του.
Αυτο που εχω καταλαβει παντως ειναι πως η ζωη ειναι μια διαρκης παλη , ενας αγωνας με τον ιδιο σου τον ευατο , που δινεις καθημερινα και που πρεπει να βγεις νικητης γιατι, αν σε νικησει ο ευατος σου , χαθηκες πηγες στον Αδη κι ουτε που το καταλαβες.Ολα ειναι ισορροπιες που ακροβατουν σε ενα τεντωμενο σκοινι, στο χερι μας ειναι να μην σπασει. Εγω το παλευω ακομα , και θα τα καταφερω , γιατι δεν κολωσα στα χειροτερα , τωρα για μια μελαγχολια θα γινω ενα με το πατωμα ?
Καλη δυναμη σε ολους !!!!!!!!!!!!!
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010
Μικρη Κουζινα
Καλημερα καλημερα, πηρα κι εγω το βιβλιο της μικρης κουζινας, την Τριτη το πρωι μου το εφερε o courier.Ενα βιβλιο φτιαγμενο με μερακι και αγαπη , γνωση και σπουδη, εμπειρια και τεχνη. Κικη ευχαριστω πολυ!Δεν σε ξεχασα αλλα δουλευα κυλιομενες ωρες στην εταιρια κι ετσι ειχα μια βδομαδα να μπω στον υπολογιστη.
Χθες ημασταν καλεσμενοι στο Πλκετο Εγκωμιο και μου ειεπ για τη συναντηση σας , εγω δεν ειχα ιδεα , κριμα την αλλη φορα θα ερθουμε σιγουρα.Ευχομαι ολοψυχα το βιβλιο σου να παει καλυτερα απο το αναμενομενο και ανυπομονω για τα επομενα , ξερεις εσυ ...
Καλη επιτυχια στο εργο σου.
Χθες ημασταν καλεσμενοι στο Πλκετο Εγκωμιο και μου ειεπ για τη συναντηση σας , εγω δεν ειχα ιδεα , κριμα την αλλη φορα θα ερθουμε σιγουρα.Ευχομαι ολοψυχα το βιβλιο σου να παει καλυτερα απο το αναμενομενο και ανυπομονω για τα επομενα , ξερεις εσυ ...
Καλη επιτυχια στο εργο σου.
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010
λαχταρισαμε οικογενειακως ...
Η αναρτηση που ακολουθει ειναι μεγαλη οσο και η λαχαταρα που περασαμε οικογενειακως!! Σας προειδοποιησα εγω ...!!!!!!!!!
Καλησπερα - καλησπερα, περασα μια βδομαδα γεματη απελπισια και απογνωση , αγανακτηση και προσευχη, κλαμα και αναμνησεις, υποθεσεις για ενα αυριο γεματο πονο , αυτο του αδελφου μου. Ισως θυμαστε πως εχασα τον μπαμπα μου πολυ νεο , απο καρδιοπαθεια, στο μυαλο μας λοιπον εγω κι ο αδελφος μου εχουμε πως καποια στιγμη πιθανον η καρδουλα μας να μας χτυπησει το καμπανακι του κινδυνου, στα λογια ολα ομως ειναι ωραια, στην πραξη ομως ? Ο αδελφος εδω και καιρο εχει καποιες ενοχλησεις που τελευταια εγιναν πιο εντονες με αποτελεσμα να τον δυσκολευουν στην καθημερινοτητα του, αποφασισε λοιπον να επισκεφθει ενα νοσοσκομειο για να δει τι ακριβως εχει. Συγκεκριμεναν επισκεφθηκε ιδιωτικη κλινικη (τι τις πληρωνουμε τις ιδιωτικες ασφαλειες?), δεν θα αναφερθω σε ποιο διοτι, δεν το βρισκω σκοπιμο. Πηγε λοιπον με τη μητερα μου να κανει ενα ελεγχο με σκοπο να διανυκτερευσει εκει προκειμενου να δικαιολογησει τα εξοδα. Τον βλεπει ο καρδιολογος λοιπον , και του λεει πως δεν βλεπει κατι ανησυχητικο που να δικαιολογει την εισαγωγη του, περαστε απο το λογιστηριο να πληρωσετε 90 ευρω και μετα θα καλεσουμε νευρολογο διοτι, αυτον χρειαζεστε. Ε ρε ποιος ειδε τη μανα μου και τη φοβηθηκε , δεν πληρωνω φραγκο αν δεν ειδοποιηθει ο νευρολογος πρωτα,με τα πολλα , ωευρολογος δε φανηκε γαι τον αδελφο μου και συνεπως τα 90 ευρω δεν φανηκαν ουτε στο λογιστηριο της κλινικης. Φευγουν λοιπον και επεμενε ο αδελφος μου να πανε σε ενα δημοσιο στα επειγοντα, απο Γενικο, βρεθηκαν στον Ερυθρο μιας κι εκεινο εφημερευε. Εδω να σας πω πως δεν ειμαστε και τοσο ψυχραιμη οικογενεια.
Τον βλεπουν στα επειγοντα και του λενε πως πρεπει να μεινει για λιγες μερες για να δουν τι ακριβως εχει. Ανησυχησε κι ο ιδιος λιγο εμεινε μεσα το πρωτο βραδυ ηρθε το αλλο πρωι και του ειπαν πως πρεπει να κανει μαγνητικη, ηλεκτρομυογραφημα, και παρακεντηση σπο τη σπονδυλικη στηλη. Ολοι μας φυσικα μαζι με το γιατρο υποψιαστηκαμε σκληρυνση κατα πλακας , φανταζομαι ολοι ξερετε τι σημαινει αυτο, ανιατη ασθενεια που το τελος του ασθενους δεν ειναι και τοσο μακρινο.
Αχ Θεε μου, τι μερες ηταν αυτες ποιος ν αβοηθησει ποιον? ποιος να στηριξει ποιον και τι να πεις? Με ποιον να τα βαλεις? Για ποιον να θρηνησεις? , για τον ιδιο, για τη μανα του, για την αδελφη του , για τη γυναικα του, για τα παιδια του, για τους φιλους του? Πανω απο ολα για εκεινον ομως, μονο για εκεινον που ειδε τη ζωη του πανω σε ενα αναπηρικο καροτσι , ξεφτιλα οπως ειπε κι ο ιδιος .
Το να πω πως ενιωσα απογνωση ειναι λιγο ενιωθα να αδειαζει το σωμα μου , σαν να πεφτει ενα βαρυδι και να μην μπορω να παρω ανασα. Τον εκλαιγα , αυτον πρωτα και μετα εμας, για τη μανα μου τι να πω? ας μη πω καλυτερα
Σημερα ηταν προγραμματισμενη η μαγνητικη και θα μας εδειχνε αν επρεπε να κανει την παρακεντηση. Ειχα πει στον ευατο μου τοσο αντιφατικα πραγματα, αν δεν εχει τιποτα αφου τον μουτζωσω θα κανω ταμα στην Τηνο, αν εχει θα γινω αθεη , τρελα, τρελα, τρελα.
Ολοι το πρωι ημασταν εκει και περιμεναμε , καποια στιγμη βγηκα εξω κι επρεπε να γυρισω, αλλα χαθηκα μου λενε τρεις κυριοι, ψαχνετε κατι? την ψυχραιμια μου για αυτο που μπορει να ακουσω, ελατε, ελατε να πιειτε ενα νερακι, τι ψαχνετε τελικα ? τον τομογραφο , απο εκει αριστερα στις σκαλες και κατω μετα.
Ξανα επανω ολοι μαζι, να σου ο Νικολακης μου, με ενα ταπερ , αμπελοντολμαδες, τους εφτιαξε η μανα μου για τον αδελφο σου, τι να πω για αυτη τη πεθερα ? τι να πω? διαμαντι, ακατεργαστο αλλα διαμαντι ( σε αλλη αναρτηση θα σας πω τα χαρισματα της, το κοριτσι μου να ναι καλα ). Εφτασε μεσημερι οι ντολμαδες πηραν το δρομο τους και η μανα μου ανεηκε στο γιατρο, αγωνια , αναμονη, σκορπιες κουβεντες,ωσπου να τη δουμε . Και ξαφνου δυο χερια τεραστια κι ενα χαμογελο που δεν μπορω να περιγραψω , Αγορι μου, τα νευρα σου, να κοιταξεις , γιατι τα δικα μου, μου τα διελυσες! η μανα μου μια ζωη ιδια.
Τα αποτελεσματα αρνητικα. Ο αδελφος μου ειναι καλα, υγειης , γεματος κεφι , ζωη και ονειρα για τα παιδια του.
Ολα ηταν ενας εφιαλτης, ενα κακο ονειρο.
Θελω να ευχαριστησω οσους ηξεραν πως αδελφος μου ειναι στο νοσκομειο και καθε μερα με επαιρναν τηλεφωνο, γαι να μαθουν την εξελιξη του.
Θελω να πω σε οσους το ηξεραν και δεν με πηραν ουτε μια φορα, πως ειναι πολυ εγωιστες αλλα μια μερα η ζωη θα τους δειξει το κακο της προσωπο, κακια δεν κρατω αλλα παραπονο εχω.
Ευχαριστω μεσα απο τα βαθη της καρδιας μου, την αδελφη της μαμας μου, που σταθηκε διπλα της βραχος ,σαν να υπεφερε για το παιδι της παρολο που η μητροτητα δεν της χτυπησε ποτε την πορτα, τον ξαδελφο της μαμας μου που καθε μερα πηγαινε να δει τον αδελφο μου, τη γυναικα του αδεφλου μου που στην κατασταση της εδειξε την μεγαλυτερη ψυχραιμια απο ολους μας, τους γονεις της που δεν εφυγαν στιγμη απο το εγγονι τους, την κορη του αδελφου μου, που αν και 3 μηνων μονο , οταν την πηγαν να τον δει στο προαυλιο του νοσοκομειου, του χαρισε τοσα χαμογελα που του δωσανε κουραγιο,τη παιδικη μου φιλη την Κατερινουλα μου που χωρις αυτη η ζωη μου δεν εχει νοημα και που ενω θηλαζε τα διδυμα της μου ελελε βλακειες στο τηλεφωνο για να ξεχνιεμαι, την πεθερα μου για τους ντολμαδες της, και τελος το Νικολακη μου που ενω εχει παρα πολλα προβληματα με τη δουλεια του σε βιοποριστικο επιπεδο τωρα πια, οταν εκλαιγα μου κρατουσε το χερι και μου χαιδευε την πλατη, τον αγαπω και τον ευχαριστω για τα 3 χρονια εγγαμου βιου που μου εχει χαρισει, χθες ειχαμε επετειο γαμου.
Αγαπατε τα αδελφια σας οπως αγαπατε τον ευατο σας, δειξτε τους ποσο σημαντικοι ειναι για εσας, χαριστε στα μοναχοπαιδια σας αδελφια, ειναι μεγαλη παρηγορια τα αδελφια, κι οσοι δεν εχετε αγαπηστε τους φιλους σας σαν αδελφια σας, ειναι σπουδαιο πραγμα αυτο αν το καταφερετε.
Καληνυχτα σε ολους , αποψε θα κοιμηθω ευχαριστα .
Καλησπερα - καλησπερα, περασα μια βδομαδα γεματη απελπισια και απογνωση , αγανακτηση και προσευχη, κλαμα και αναμνησεις, υποθεσεις για ενα αυριο γεματο πονο , αυτο του αδελφου μου. Ισως θυμαστε πως εχασα τον μπαμπα μου πολυ νεο , απο καρδιοπαθεια, στο μυαλο μας λοιπον εγω κι ο αδελφος μου εχουμε πως καποια στιγμη πιθανον η καρδουλα μας να μας χτυπησει το καμπανακι του κινδυνου, στα λογια ολα ομως ειναι ωραια, στην πραξη ομως ? Ο αδελφος εδω και καιρο εχει καποιες ενοχλησεις που τελευταια εγιναν πιο εντονες με αποτελεσμα να τον δυσκολευουν στην καθημερινοτητα του, αποφασισε λοιπον να επισκεφθει ενα νοσοσκομειο για να δει τι ακριβως εχει. Συγκεκριμεναν επισκεφθηκε ιδιωτικη κλινικη (τι τις πληρωνουμε τις ιδιωτικες ασφαλειες?), δεν θα αναφερθω σε ποιο διοτι, δεν το βρισκω σκοπιμο. Πηγε λοιπον με τη μητερα μου να κανει ενα ελεγχο με σκοπο να διανυκτερευσει εκει προκειμενου να δικαιολογησει τα εξοδα. Τον βλεπει ο καρδιολογος λοιπον , και του λεει πως δεν βλεπει κατι ανησυχητικο που να δικαιολογει την εισαγωγη του, περαστε απο το λογιστηριο να πληρωσετε 90 ευρω και μετα θα καλεσουμε νευρολογο διοτι, αυτον χρειαζεστε. Ε ρε ποιος ειδε τη μανα μου και τη φοβηθηκε , δεν πληρωνω φραγκο αν δεν ειδοποιηθει ο νευρολογος πρωτα,με τα πολλα , ωευρολογος δε φανηκε γαι τον αδελφο μου και συνεπως τα 90 ευρω δεν φανηκαν ουτε στο λογιστηριο της κλινικης. Φευγουν λοιπον και επεμενε ο αδελφος μου να πανε σε ενα δημοσιο στα επειγοντα, απο Γενικο, βρεθηκαν στον Ερυθρο μιας κι εκεινο εφημερευε. Εδω να σας πω πως δεν ειμαστε και τοσο ψυχραιμη οικογενεια.
Τον βλεπουν στα επειγοντα και του λενε πως πρεπει να μεινει για λιγες μερες για να δουν τι ακριβως εχει. Ανησυχησε κι ο ιδιος λιγο εμεινε μεσα το πρωτο βραδυ ηρθε το αλλο πρωι και του ειπαν πως πρεπει να κανει μαγνητικη, ηλεκτρομυογραφημα, και παρακεντηση σπο τη σπονδυλικη στηλη. Ολοι μας φυσικα μαζι με το γιατρο υποψιαστηκαμε σκληρυνση κατα πλακας , φανταζομαι ολοι ξερετε τι σημαινει αυτο, ανιατη ασθενεια που το τελος του ασθενους δεν ειναι και τοσο μακρινο.
Αχ Θεε μου, τι μερες ηταν αυτες ποιος ν αβοηθησει ποιον? ποιος να στηριξει ποιον και τι να πεις? Με ποιον να τα βαλεις? Για ποιον να θρηνησεις? , για τον ιδιο, για τη μανα του, για την αδελφη του , για τη γυναικα του, για τα παιδια του, για τους φιλους του? Πανω απο ολα για εκεινον ομως, μονο για εκεινον που ειδε τη ζωη του πανω σε ενα αναπηρικο καροτσι , ξεφτιλα οπως ειπε κι ο ιδιος .
Το να πω πως ενιωσα απογνωση ειναι λιγο ενιωθα να αδειαζει το σωμα μου , σαν να πεφτει ενα βαρυδι και να μην μπορω να παρω ανασα. Τον εκλαιγα , αυτον πρωτα και μετα εμας, για τη μανα μου τι να πω? ας μη πω καλυτερα
Σημερα ηταν προγραμματισμενη η μαγνητικη και θα μας εδειχνε αν επρεπε να κανει την παρακεντηση. Ειχα πει στον ευατο μου τοσο αντιφατικα πραγματα, αν δεν εχει τιποτα αφου τον μουτζωσω θα κανω ταμα στην Τηνο, αν εχει θα γινω αθεη , τρελα, τρελα, τρελα.
Ολοι το πρωι ημασταν εκει και περιμεναμε , καποια στιγμη βγηκα εξω κι επρεπε να γυρισω, αλλα χαθηκα μου λενε τρεις κυριοι, ψαχνετε κατι? την ψυχραιμια μου για αυτο που μπορει να ακουσω, ελατε, ελατε να πιειτε ενα νερακι, τι ψαχνετε τελικα ? τον τομογραφο , απο εκει αριστερα στις σκαλες και κατω μετα.
Ξανα επανω ολοι μαζι, να σου ο Νικολακης μου, με ενα ταπερ , αμπελοντολμαδες, τους εφτιαξε η μανα μου για τον αδελφο σου, τι να πω για αυτη τη πεθερα ? τι να πω? διαμαντι, ακατεργαστο αλλα διαμαντι ( σε αλλη αναρτηση θα σας πω τα χαρισματα της, το κοριτσι μου να ναι καλα ). Εφτασε μεσημερι οι ντολμαδες πηραν το δρομο τους και η μανα μου ανεηκε στο γιατρο, αγωνια , αναμονη, σκορπιες κουβεντες,ωσπου να τη δουμε . Και ξαφνου δυο χερια τεραστια κι ενα χαμογελο που δεν μπορω να περιγραψω , Αγορι μου, τα νευρα σου, να κοιταξεις , γιατι τα δικα μου, μου τα διελυσες! η μανα μου μια ζωη ιδια.
Τα αποτελεσματα αρνητικα. Ο αδελφος μου ειναι καλα, υγειης , γεματος κεφι , ζωη και ονειρα για τα παιδια του.
Ολα ηταν ενας εφιαλτης, ενα κακο ονειρο.
Θελω να ευχαριστησω οσους ηξεραν πως αδελφος μου ειναι στο νοσκομειο και καθε μερα με επαιρναν τηλεφωνο, γαι να μαθουν την εξελιξη του.
Θελω να πω σε οσους το ηξεραν και δεν με πηραν ουτε μια φορα, πως ειναι πολυ εγωιστες αλλα μια μερα η ζωη θα τους δειξει το κακο της προσωπο, κακια δεν κρατω αλλα παραπονο εχω.
Ευχαριστω μεσα απο τα βαθη της καρδιας μου, την αδελφη της μαμας μου, που σταθηκε διπλα της βραχος ,σαν να υπεφερε για το παιδι της παρολο που η μητροτητα δεν της χτυπησε ποτε την πορτα, τον ξαδελφο της μαμας μου που καθε μερα πηγαινε να δει τον αδελφο μου, τη γυναικα του αδεφλου μου που στην κατασταση της εδειξε την μεγαλυτερη ψυχραιμια απο ολους μας, τους γονεις της που δεν εφυγαν στιγμη απο το εγγονι τους, την κορη του αδελφου μου, που αν και 3 μηνων μονο , οταν την πηγαν να τον δει στο προαυλιο του νοσοκομειου, του χαρισε τοσα χαμογελα που του δωσανε κουραγιο,τη παιδικη μου φιλη την Κατερινουλα μου που χωρις αυτη η ζωη μου δεν εχει νοημα και που ενω θηλαζε τα διδυμα της μου ελελε βλακειες στο τηλεφωνο για να ξεχνιεμαι, την πεθερα μου για τους ντολμαδες της, και τελος το Νικολακη μου που ενω εχει παρα πολλα προβληματα με τη δουλεια του σε βιοποριστικο επιπεδο τωρα πια, οταν εκλαιγα μου κρατουσε το χερι και μου χαιδευε την πλατη, τον αγαπω και τον ευχαριστω για τα 3 χρονια εγγαμου βιου που μου εχει χαρισει, χθες ειχαμε επετειο γαμου.
Αγαπατε τα αδελφια σας οπως αγαπατε τον ευατο σας, δειξτε τους ποσο σημαντικοι ειναι για εσας, χαριστε στα μοναχοπαιδια σας αδελφια, ειναι μεγαλη παρηγορια τα αδελφια, κι οσοι δεν εχετε αγαπηστε τους φιλους σας σαν αδελφια σας, ειναι σπουδαιο πραγμα αυτο αν το καταφερετε.
Καληνυχτα σε ολους , αποψε θα κοιμηθω ευχαριστα .
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010
τα νεα μου
Καλημερα , καλη Κυριακη , και καλη εβδομαδα να εχουμε ! Λοιπον λοιπον , οι αγαπημενες μου γιορτες περασαν κι ερχονται πυρετωδως οι Αποκριες.Δεν εχω καταλαβει ακομα αν μου αρεσουν οι Αποκριες , οσο ημουν παιδι εκανα σαν παλαβο να παρω τη στολη να παω στο παρτυ, στους χορους που διοργανωνε το σχολειο και γενικοτερα σε οποιαδηποτε αλλη εκδηλωση . Τελος παντων οταν καταληξω θα σας το πω. Τον τελευταιο καιρο απο τοτε που δηλαδη, εφυγα απο το εργαστηρι που δουλευα ως γραμματεας για να μην πω καλυτερα ως καθαριστρια, εμεινα χωρις δουλεια . Για λιγο ομως για πολυ λιγο, διοτι , οποιος θελει να δουλεψει βρισκει και δεν κολωνει πουθενα, μεσω μιας γνωστης λοιπον που ηδη εργαζοταν στην εταιρια, εκανα μια συνεντευξη με την διευθυντρια προσωπικου μου ειπε να περασω την επομενη εβδομαδα για την εκπαιδευση, εδωσα και το test ολοι μας δηλαδη , περασα και να μαι απο τις 13-01 να εργαζομαι αξιοπρεπως σε μια δουλεια που δεν με χλευαζουν , δεν με ειρωνευονται και δεν με βαζουν να καθαριζω συνεχως , δεν θελω να επεκταθω αλλο αλλα μια μερα θα βγαλω τα εσωψυχα μου για το πως περασα εκει αν και δεν ειναι καθλου σωστο αλλα χεστηκα, εγω γυρνουσα σπιτι μου και δεν μπορουσα να κουνηθω απο τους πονους στα χερια μου, ειναι πολυ ευκολο να δινεις διαταγες απο την καρεκλαρα σου, βρε ουστ , στο κατω κατω δεν πηγα να δουλεψω και στη NASA .Το ενα ευχαριστο νεο λοιπον ειναι το οτι βρηκα δουλεια , η εταιρια ασχολειται με τηλεφωνικες υπηρεσιες, κι επειδη δουλευω απο μια σταλια παιδι , βρηκα παλιους συναδελφους απο μια παλια εταιρια που δουλευα πριν απο 6 χρονια κι ετσι το περιβαλλον μοιαζει πιο φιλικο αφου ειναι ακομα αρχη για μενα. Και το αλλο ευχαριστο ειναι οτι.................... η νυφη μου ειναι παλι εγκυος !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ουτε ενα χρονο διαφορα δεν θα εχουν τα μαναρακια μου. Με το καλο να ερθει και το αλλο το μωρακι μας.
Ουτε ενα χρονο διαφορα δεν θα εχουν τα μαναρακια μου. Με το καλο να ερθει και το αλλο το μωρακι μας.
Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010
ενας φιλος ηρθε αποψε απ τα παλια φορτωμενος με χιλιαδες αναμνησεις...
Καλημερα , καλο Σαββατοκυριακο να εχουμε, θα σας πω κατι αλλο σημερα. Ισως καποιοι απο εσας να θυμαστε σε πολυ παλαιοτερη αναρτηση μου , την αναφορα μου σε μια εκπληξη που ετοιμαζα να κανω στο Νικο. Θα σας πω λοιπον τι αφορουσε η εκπληξη αυτη και την εξελιξη της.
Ο Νικος γενικα ειναι ενας ανθρωπος εσωστρεφης και μετρημενος, λιγομιλητος και ορθολογιστης, ολιγαρκης και απλος,με ελαχιστους φιλους αλλα αληθινους που ομως τους βλεπει σπανια, το αντιθετο με εμενα, πως ταιριαξαμε δεν ξερω ισως για αυτο και οι συγκρουσεις ειναι συχνες αλλα τελικα αυτο ειναι που μας εξιταρει.
Καποια στιγμη λοιπον πριν απο 2-3 χρονια,το ραδιοφωνο μας κρατουσε συντροφια με τη φωνη της Βικυς Μοσχολιου, τον ειδα και βουρκωνε, μου εφυγε η γη κατω απο τα ποδια, με τα πολλα λοιπον, μου ειπε πως ειχε ενα φιλο τον Θοδωρη και πως εχει να τον δει 20 χρονια διοτι, ο Θοδωρης ζει στην Αυστραλια και τελος παντων εχουν χαθει και πως η Μοσχολιου τους τραγουδουσε στα νεανικα τους χρονια μαζι με ενα μπουκαλι ουζο12 .Οταν βρηκα ευκαιρια ζητησα πληροφοριες απο την πεθερα μου, η οποια μου ειπε πως ο Θοδωρης εμενε να εδω λιγο πιο πανω και γιατι να μην πηγαιναμε και ισως βρισκαμε τους γονεις του . Αυτο ηταν κατι που δεν εγινε ποτε βεβαια, αλλα μεχρι και περυσι οι αναφορες στον Θοδωρη ηταν συχνες συνοδευομενες απο το βουρκωμα των ματιων, αναμνησεις ατελειωτων βραδιων, αλλα και το μνημοσυνο της Μοσχολιου. Σε ανυποπτο χρονο λοιπον ρωτησα το Νικο πως ειναι το επιθετο του Θοδωρη , κι αφου μου ειπε, λεω δε μπορει θα καταφερω να τον βρω εστω καποιον συγγενη του, αλλωστε το επιθετο δεν ειναι και τοσο γνωστο πως Παπαδοπουλος κ.τ.λ. Βρισκω λοιπον ενα τηλ εδω στην Αθηνα αλλα με αλλο μικρο ονομα και μου λεει μια συναδελφος παρε, παρε , ε παιρνω παιρνω και μιλαω με τον αδελφο του Θοδωρη ο οποιος καταλαβε ποιανου γυναικα ειμαι και μου εδωσε το τηλ του στην Αυστραλια και βρισκομαι να μιλαω με τον Θοδωρη , προσπαθωντας να του εξηγησω ποια ειμαι αχ, κι οταν καταλάβε τι λογια ειπε, τι κλαμα εκανε , ωχ Θεε μου λες και τον ηξερα , του εξηγησα πως θελω να κανω εκπληξη στο Νικο. Εκεινος συμφωνησε και το RDV οριστηκε για τον Μαρτιο που θα ερχοταν οπως μου ειπε. Εγω μουγγα στο Νικο , αλλα ο Μαρτιος ηρθε κι ο Θοδωρης δεν τα καταφερε να επισκεφθει τη χωρα του, των Αγιων Θεοδωρων λοιπον, του το ξεφουρνισα και του ειπα να τον παρει τηλ για χρονια πολλα. Και τον πηρε και μπουρου μπουρου και κορομηλο το δακρυ ο Νικολαλης με τον Θοδωρακη στις δυο ακρες της Γης.Κι εγω πια φουσκωνα σαν γυφτικο σκερπανι που ειχα καταφερει τοσο πολυ να συγκινησω το Νικολακη μου.Με τα πολλα το καλοκαιρι ηρθε ο Θοδωρης αλλα ο Νικος ηταν στην Κυπρο κι ετσθι δε συναντηθηκαν. Παραμονη Πρωτοχρονιας ο Νικος ειχε παει τη θειτσα του στο νοσοκομειο, και τον πηρε τηλ ο Θοδωρης να του πει Hello my friend ειμαι εδω, να ερθω να σε δω ?, το RDV οριστηκε για την επομενη η πεθερα μου ειχε συγνικηθει τοσο που η πιεση χτυπησε 18 και μιας και ειχε ερθει σε εμας να μεινει τις ημερες της Πρωτοχρονιας, η κακια η νυφη απαγορεψε την καταναλωση καφε και οτιδηποτε αλλου ανεβαζε την πιεση της. Ανημερα Πρωτοχρονιας ξυπνησαμε ολοι κι εγω με την πεθερα βαλαμε μπρος στην κουζινα για τα εδεσματα του μεσημεριανου μας φαγητου, το τηλ χτυπησε κι η αφιξη του Θοδωρη ηταν θεμα χρονου. Ενας ψηλος, μελαχροινος αντρας , με μαυρα σγουρα μαλλια , φορωντας εναν πλατυ αληθινο χαμογελο και κρατωντας μια σακκουλα με 3 κουτια γλυκα χτυπησε το κουδουνι της εξωπορτας, κι ενας αλλος αντρας, κανονικου αναστηματος, με μια πανεμορφη καραφλα, φορωντας μια απορια στο προσωπο του για αυτο που θα επακολουθουσε ανοιγε την καγκελοπορτα, αχ και ξαφνου ο Νικολακης με τον Θοδωρακη αγκαλιαστηκαν μετα απο 20χρονια και επειδη ειναι και πολυ αντρες αφησαν τα δακρυα τους να κυλησουν ελευθερα. Μπηκανε στο σπιτι αγκαλιαστηκαμε ολοι μαζι η πεθερα αγκαλιασε και το 3ο της παιδι κι ο Θοδωρης ζητησε να κατσουμε στη κουζινα οικογενειακα και ζεστα. Λογια , κουβεντες, νεα, παλια, γελια , κλαματα ανακατευτηκαν με τους λαχανοντολμαδες της πεθερας και τα χοιρινα της νυφης . Ολες τις υπολοιπες ημερες οι συναντησεις τους ηταν γεγονος. Τωρα ο Θοδωρης εφυγε με την υποσχεση πως θα ερθει τον Αυγουστο.
Θα τον περιμενουμε ...!!!!!!!!!!
Ο Νικος γενικα ειναι ενας ανθρωπος εσωστρεφης και μετρημενος, λιγομιλητος και ορθολογιστης, ολιγαρκης και απλος,με ελαχιστους φιλους αλλα αληθινους που ομως τους βλεπει σπανια, το αντιθετο με εμενα, πως ταιριαξαμε δεν ξερω ισως για αυτο και οι συγκρουσεις ειναι συχνες αλλα τελικα αυτο ειναι που μας εξιταρει.
Καποια στιγμη λοιπον πριν απο 2-3 χρονια,το ραδιοφωνο μας κρατουσε συντροφια με τη φωνη της Βικυς Μοσχολιου, τον ειδα και βουρκωνε, μου εφυγε η γη κατω απο τα ποδια, με τα πολλα λοιπον, μου ειπε πως ειχε ενα φιλο τον Θοδωρη και πως εχει να τον δει 20 χρονια διοτι, ο Θοδωρης ζει στην Αυστραλια και τελος παντων εχουν χαθει και πως η Μοσχολιου τους τραγουδουσε στα νεανικα τους χρονια μαζι με ενα μπουκαλι ουζο12 .Οταν βρηκα ευκαιρια ζητησα πληροφοριες απο την πεθερα μου, η οποια μου ειπε πως ο Θοδωρης εμενε να εδω λιγο πιο πανω και γιατι να μην πηγαιναμε και ισως βρισκαμε τους γονεις του . Αυτο ηταν κατι που δεν εγινε ποτε βεβαια, αλλα μεχρι και περυσι οι αναφορες στον Θοδωρη ηταν συχνες συνοδευομενες απο το βουρκωμα των ματιων, αναμνησεις ατελειωτων βραδιων, αλλα και το μνημοσυνο της Μοσχολιου. Σε ανυποπτο χρονο λοιπον ρωτησα το Νικο πως ειναι το επιθετο του Θοδωρη , κι αφου μου ειπε, λεω δε μπορει θα καταφερω να τον βρω εστω καποιον συγγενη του, αλλωστε το επιθετο δεν ειναι και τοσο γνωστο πως Παπαδοπουλος κ.τ.λ. Βρισκω λοιπον ενα τηλ εδω στην Αθηνα αλλα με αλλο μικρο ονομα και μου λεει μια συναδελφος παρε, παρε , ε παιρνω παιρνω και μιλαω με τον αδελφο του Θοδωρη ο οποιος καταλαβε ποιανου γυναικα ειμαι και μου εδωσε το τηλ του στην Αυστραλια και βρισκομαι να μιλαω με τον Θοδωρη , προσπαθωντας να του εξηγησω ποια ειμαι αχ, κι οταν καταλάβε τι λογια ειπε, τι κλαμα εκανε , ωχ Θεε μου λες και τον ηξερα , του εξηγησα πως θελω να κανω εκπληξη στο Νικο. Εκεινος συμφωνησε και το RDV οριστηκε για τον Μαρτιο που θα ερχοταν οπως μου ειπε. Εγω μουγγα στο Νικο , αλλα ο Μαρτιος ηρθε κι ο Θοδωρης δεν τα καταφερε να επισκεφθει τη χωρα του, των Αγιων Θεοδωρων λοιπον, του το ξεφουρνισα και του ειπα να τον παρει τηλ για χρονια πολλα. Και τον πηρε και μπουρου μπουρου και κορομηλο το δακρυ ο Νικολαλης με τον Θοδωρακη στις δυο ακρες της Γης.Κι εγω πια φουσκωνα σαν γυφτικο σκερπανι που ειχα καταφερει τοσο πολυ να συγκινησω το Νικολακη μου.Με τα πολλα το καλοκαιρι ηρθε ο Θοδωρης αλλα ο Νικος ηταν στην Κυπρο κι ετσθι δε συναντηθηκαν. Παραμονη Πρωτοχρονιας ο Νικος ειχε παει τη θειτσα του στο νοσοκομειο, και τον πηρε τηλ ο Θοδωρης να του πει Hello my friend ειμαι εδω, να ερθω να σε δω ?, το RDV οριστηκε για την επομενη η πεθερα μου ειχε συγνικηθει τοσο που η πιεση χτυπησε 18 και μιας και ειχε ερθει σε εμας να μεινει τις ημερες της Πρωτοχρονιας, η κακια η νυφη απαγορεψε την καταναλωση καφε και οτιδηποτε αλλου ανεβαζε την πιεση της. Ανημερα Πρωτοχρονιας ξυπνησαμε ολοι κι εγω με την πεθερα βαλαμε μπρος στην κουζινα για τα εδεσματα του μεσημεριανου μας φαγητου, το τηλ χτυπησε κι η αφιξη του Θοδωρη ηταν θεμα χρονου. Ενας ψηλος, μελαχροινος αντρας , με μαυρα σγουρα μαλλια , φορωντας εναν πλατυ αληθινο χαμογελο και κρατωντας μια σακκουλα με 3 κουτια γλυκα χτυπησε το κουδουνι της εξωπορτας, κι ενας αλλος αντρας, κανονικου αναστηματος, με μια πανεμορφη καραφλα, φορωντας μια απορια στο προσωπο του για αυτο που θα επακολουθουσε ανοιγε την καγκελοπορτα, αχ και ξαφνου ο Νικολακης με τον Θοδωρακη αγκαλιαστηκαν μετα απο 20χρονια και επειδη ειναι και πολυ αντρες αφησαν τα δακρυα τους να κυλησουν ελευθερα. Μπηκανε στο σπιτι αγκαλιαστηκαμε ολοι μαζι η πεθερα αγκαλιασε και το 3ο της παιδι κι ο Θοδωρης ζητησε να κατσουμε στη κουζινα οικογενειακα και ζεστα. Λογια , κουβεντες, νεα, παλια, γελια , κλαματα ανακατευτηκαν με τους λαχανοντολμαδες της πεθερας και τα χοιρινα της νυφης . Ολες τις υπολοιπες ημερες οι συναντησεις τους ηταν γεγονος. Τωρα ο Θοδωρης εφυγε με την υποσχεση πως θα ερθει τον Αυγουστο.
Θα τον περιμενουμε ...!!!!!!!!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)